‘’Cem Özkan kimdir?’’, ‘’Bugüne dek neler yapmıştır?’’ gibi sorulara açıklık getiren türden bir giriş yapmayacağım bu kritikte. Eminim benden de daha iyi tanıyorsunuzdur kendisini. Genç grupların sayısı günden güne artarken, pişme sürecini tamamlamış müzisyenlerden albüm çıkmasını gözler oldum diyebilirim. Bu anlamda Cem Özkan’ın müziği bir o kadar taze olduğu halde, kendisi bir o kadar da müzikte çok iş yapmış bir müzisyendir. En bariz örneği Rebel Moves değil midir? Geride samimi bir albüm bırakmak isteyen bu müzisyen, ilk albümüne ‘’Kendince’’ adını verdi. Geçtiğimiz aylarda yayımlanan ‘’Kendince’’ 11 Cem Özkan şarkısından ibaret değil sadece! Şarkıların mütevazılığı ve dinlerken bizi başka dünyalara götürdüğü hesaplanılırsa; bu albüm için böyle düz bir yorum yapamayız. Albümün kalitesini şarkı sayısına göre hesaplamaktansa; şarkıların samimiyetini hesaplamak isterim…
‘’Dön Bana’’dan dem vurmak da gerek sanırım biraz. Şarkı kadar en az videosu da ön planda. Geçtiğimiz sayıda Murat Durmaz’ın ‘’Son Kahve’’si için; samimi bir albüm olduğunu elimden geldiği kadar nitelemeye çalışmıştım, bu albüm için de fikirlerim aynı doğrultuda. ‘’Dön Bana’’yı dinleyince özellikle bu fikirlerim bir kez daha su yüzüne çıkıyor. Eskilere özlem duymamı sağlayan bir şarkı olduğu için midir bilemem; ama ‘’Dön Bana’’ beni etkilemiştir gerçekten. Eğer albümü ilk aldığımdan bu yana hala aynı şarkıyı sıkılmadan dinleyebiliyorsam, ortadaki eserin samimiyetine güvenmek gerekir diye düşünüyorum.
Sanırım bu albümde klip için seçilen şarkılar bizi eskilere götürmeye devam edecek(Hem şarkısıyla hem videosuyla)… ‘’Kim Demiş ki’’ de, ‘’Dön Bana’’ gibi çok naif bir şarkı. Bu arada albüm için çekilen ilk klip ‘’Kendince’’dir. Ama bana göre görsel anlamda albümün en başarılı şarkısı ‘’Dön Bana’’ oldu. Aslında şurada belirtmem gereken bir şey var ki; birkaç şarkının haricindeki diğer şarkıların beni tatmin etmediğidir. Yine de samimiyet konusunda albümden şüphe etmiyorum. Eğer dinlediğiniz müzisyenlerin her şeyden önce samimiyetine güvenmek istiyorsanız; bu yolda Cem Özkan sizi yanıltmayacaktır...
En çok beğendiklerim: ‘’Dön Bana’’, ‘’Kim Demiş ki’’, ‘’Ben Böyleyim’’, ‘’Galiba’’.
‘’Dön Bana’’dan dem vurmak da gerek sanırım biraz. Şarkı kadar en az videosu da ön planda. Geçtiğimiz sayıda Murat Durmaz’ın ‘’Son Kahve’’si için; samimi bir albüm olduğunu elimden geldiği kadar nitelemeye çalışmıştım, bu albüm için de fikirlerim aynı doğrultuda. ‘’Dön Bana’’yı dinleyince özellikle bu fikirlerim bir kez daha su yüzüne çıkıyor. Eskilere özlem duymamı sağlayan bir şarkı olduğu için midir bilemem; ama ‘’Dön Bana’’ beni etkilemiştir gerçekten. Eğer albümü ilk aldığımdan bu yana hala aynı şarkıyı sıkılmadan dinleyebiliyorsam, ortadaki eserin samimiyetine güvenmek gerekir diye düşünüyorum.
Sanırım bu albümde klip için seçilen şarkılar bizi eskilere götürmeye devam edecek(Hem şarkısıyla hem videosuyla)… ‘’Kim Demiş ki’’ de, ‘’Dön Bana’’ gibi çok naif bir şarkı. Bu arada albüm için çekilen ilk klip ‘’Kendince’’dir. Ama bana göre görsel anlamda albümün en başarılı şarkısı ‘’Dön Bana’’ oldu. Aslında şurada belirtmem gereken bir şey var ki; birkaç şarkının haricindeki diğer şarkıların beni tatmin etmediğidir. Yine de samimiyet konusunda albümden şüphe etmiyorum. Eğer dinlediğiniz müzisyenlerin her şeyden önce samimiyetine güvenmek istiyorsanız; bu yolda Cem Özkan sizi yanıltmayacaktır...
En çok beğendiklerim: ‘’Dön Bana’’, ‘’Kim Demiş ki’’, ‘’Ben Böyleyim’’, ‘’Galiba’’.
Serkan BEYDE
Şehir Rock internet dergisi 2007
Şehir Rock internet dergisi 2007
No comments:
Post a Comment